İzmir anıları II

İşte İzmir’de son günümüz. Pazartesi oldu ve Alp ile Bahar işe gitti. Ne güzel yine pırıl pırıl güneşli bir hava. Teyzem, Duru ve ben sabahtan çıkıp Karşıyaka turu yaptık. Kız kıza gezdik; uzun zamandır büyük teyzemle de bu kadar vakit geçirmemiştik. Teyze demek ana yarısı demek. Zaman zaman da bahsettiğim gibi benim dört teyzem var. Hepsi de dünya tatlısı. Yüksel Teyze’min İzmir’ de olması da bizim için çok iyi oldu.. İzmir demek, yemek demek oldu bu sefer. Bu son günümüzde de kuralı bozmayalım dedik ve yine soluğu İzmir’in güzel kafelerinde aldık. Biz pastalarımızı yiyip karamelli cafe lattelerimizi içerken Duru da oyun parkında doyasıya oynadı. Eh İzmir’ e gelip kumru yemeden dönmek olmaz. Kumru İzmir ve Çeşme’nin meşhur sandviçi. İçine salam, sosis, sucuk, domates, kaşar koyuluyor ve özel sandviç ekmeğinde sunuluyor. Duru uyurken ben de Bostanlı sahilinde Kumrucu Şevki’ den kumrularımızı aldım; teyze-yeğen balkon da hem kumrularımızı yedik hem de kumrular gibi dedikodu yaptık. Arkasından da kahvelerimizi içiyorduk ki Duru uyandı ve dönüş maceralarına doğru biz yola koyulduk.