Sizin Kahramanınız Kim

Bu  yazıyı ne kendimi övmek ne çocuğum İngilizce biliyor demek ne de kızımla ilişkimin ne kadar mükemmel olduğunu anlatmak için yazıyorum. Bu yazıyı ve paylaşımı sadece zaman zaman kendimi  kızıma karşı suçlu hissettiğimde, onun tarafından sevilmediğimi düşündüğümde, hatta bazen benden nefret ettiğini hissettirdiğinde – ki bir kere yüzüme söylemişti, hatta babası adına konuşup o da nefret ediyor ama söyleyemiyor demişti – aklıma gelsin dönüp dönüp okuyayım diye yazıyorum. Belki arada sen de çocuğunla ilişkilerinde iniş çıkışlar yaşıyorsun sevgili okur ve benim gibi acaba yanlış mı yapıyorum acaba iyi bir anne miyim diyorsundur …İşte sana da bir rahatlama olur kim bilir.

Çocuğunuzla ne kadar tartışırsanız da, anneler gününde akşama doğru o da mecburen sizin surat asmalarınıza karşı gününüzü kutlasa da, hediye almak için para biriktirmese de, siz ben nerede hata yaptım diye kendinizi sorgulasanız da, iyi bir anne miyim diye iç sesiniz sürekli konuşsa da, çocuğunuz sizi içten, kalpten, şov yapmaya gerek duymadan, basitçe seviyor ve siz iyi bir annesiniz.

Dün kızımın okulunda veli toplantısı vardı. Bu yıl altıncı sınıf oldu ve yeni sınıfına ilk defa girdim. Duvardaki panoda kendi hazırladıkları bir ödev vardı. Herkes hayatının kahramanını yazmıştı.

My hero… Benim kahramanım…

Geçtiğimiz anneler gününde bana hediye almasa da, gözünü açar açmaz yanıma gelip kutlamasa da, içinden gelmese bile beni mutlu etmek için iki güzel laf söylemese de, şu ara ergenlik halleri olduğundan yirmi dört saatin neredeyse sadece uykuda geçen saatleri dışında gerilmeden konuşamasak da, birbirimizin kıyafetlerini beğenmesek de, kısa saçımdan dolayı o beni, fazla uzun saçlarından dolayı o beni eleştirsek de, gözünü devirip ağzını yayarak konuştuğunda tepemin tası atsa da, bir söz söylediğimde bin yanıt alsam da, babasının ne kadar sakin benimse ne kadar sinirli ve kızgın olduğumu söylese de ben kızımın kahramanıydım. Evet BEN KIZIMIN KAHRAMANIYIM.

Çocuklarımıza koyduğumuz sınırlar, zaman zaman yaptığımız çıkışlar nedeniyle bizden nefret ediyor gibi gözükseler de hatta bunu yüzümüze söyleseler de onları biz yetiştiriyoruz. Ne yaparsak yapalım, sebebini anlattığımızda, hata yapsak da bunu onları üzmek ya da kötü olmaları için yapmadığımıza ikna etmeye çalıştığımızda evet bize karşı toleranslı davranmıyorlar ama içten içe kabul ediyorlar emin olun.

Kızım bana şartlı olmayan ilgiyi hatırlattı bir kez daha. Belli günlerde, beklenen ilgiyi göstermek maharet değil önemli olan hiç ummadığımız anda bize gösterilen ilgi. Anneler gününde bu yazıyı bana verseydi emin olun bu kadar mutlu olmazdım. Oysa dün okulda, durup dururken görünce yaşadığım duyguları anlatmam çok zor. Mutluluk, gurur, sevinç, şımarma…

Ergen bir kız annesi olarak şu dönemde onun kahramanı olacağımı söyleseler hadi oradan derdim. Gözümle gördüm. Ödevler karışmamıştır değil mi?