İlkokulda 23 Nisanlarda bando takımında, ortaokulda ise 19 Mayıs dans gösterisi grubunda yer alırdım. Küçük olduğumuz için mi yoksa aklım hep 23 Nisan’da yurt dışından gelen çocukların gösterilerini Halit Kıvanç sunumuyla televizyondan izlemenin tadı başka olduğu için mi bilmem çok önemsemezdim bando takımında olmayı. Gelin görün ki 19 Mayıs’ta yapacağımız danslar ve giyeceğimiz kıyafet çok önemli olurdu benim için. Ergenlik bizim zamanımızda 12-13 yaşlarında başlardı, şimdiki gibi beş yaş çocuğuna “ön ergenlik” yaşıyor denmezdi. Kendimizi beğendirme, sosyal ve yetenekli olduğumuzu gösterme çabası derken özellikle kızlar için çok önemliydi 19 Mayıs gösteri grubunda yer almak. O zamanlar İstanbul’daki ilçelere göre okullar bir araya gelir ve statlarda gösteri yaparlardı. Fenerbahçe Stadı, o zamanki adıyla İnönü Stadyumu, Selimiye Halı Sahası gibi pek çok yerde Onuncu Yıl, Dağ Başını Duman Almış marşları çalınır, şiirler, şarkılar söylenir, gösteriler sergilenirdi. Bayramlar bayram havasında kutlanırdı anlayacağınız. 1983-1984’lü yıllar… Beden Eğitimi öğretmenleri canla başla çalışır, tarih yaklaştıkça görevi olan öğrenciler derslerden çağrılırdı. Ne büyük havaydı, dersin ortasında hazırlık için çağrılmak.
Bugün 19 Mayıs 2020, neredeyse 36 yıl geçmiş anlattığım günlerden bu yana. Türkiye evinde oturuyor. Statlar boş, sokaklar boş, okul bahçeleri sessiz, sokağa çıkmak yasak. Gençler iki aydır sokağa çıkamıyor zaten. Gençliğin başımda duman olduğu yılları özlemle ve gözümden akan iki damla yaş ile anıyorum elimde demli çayım ile. Uyku tutmadı, yedide açtım gözümü. Yatakta dönüp dururken bir şeyler yapmam gerek dedim ve bahçe sulamaya çıktım. Dans gösterisi yapan Banu artık çok eskide kalsa da hortumla dans edip domates, patlıcan sulayan ve içindeki genci keyifle yaş almaya çabalatan Banu hala burada.
19 Mayıs Atatürk’ü Anma, Gençlik ve Spor Bayramımız Kutlu Olsun.
