23:00 suları…gece…arkadaşlarıyla otel bahçesinde saklambaç oynuyor. benim uykum var odaya çıkmak istiyorum ama onu da gözümün önünden ayıramıyorum. o gelmek istemiyor. ben yukarı çıkıyorum ona da yarım saat sonra gel diyorum. odadayım ama içim içimi yiyor, merak ediyorum. yarım saatin dolmasına beş dakika kala giydiğim geceliği çıkarıp aşağı inmeye hazırlanırken ayak seslerini duyuyorum. neredeyse onu aramaya inecek olan ben sanki hiç merak etmemiş gibi yatakta oturur vaziyette “aaa geldin mi” diyorum. “arkadaşlarım daha oynuyor ama sen gel dedin diye ben geldim” diyor. Saate sadık kaldığı için teşekkür ediyorum. büyüyor ve ben endişeliyim. Hepsi bu.
Nasil da dogru ve ne guzel aktarmissiniz.
Bu duygu , Annelik duygusu.hic bitmiyor.
Afferin Duru’ya, tebrikler size : iste ‘ iki arkadasin’ randevu saatlerini sasmamasi.
Sevgiler,
cocuklarimiz buyuyor biz buyuyoruz..sizi takipteyiz Banucum.yazilarin bize de yol gosteriyor..
Zaman zaman konuk yazar alıyorum, beklerim yazılarını