Matanzas bölgesi ve şeker kamışı

Belki de Küba’da geçirdiğimiz günlerin en keyiflisi en canlısı idi şeker kamışı tarlalarındaki gezimiz. Matanzas bölgesine geldiğimizde 100 yıldan daha yaşlı büyük buharlı bir lokomotif bizi beklemekteydi. Ve biz otobüsümüzden iner inmez çiftçiler kıpkırmızı çiçeklerle karşıladılar bizi müzik eşliğinde. Burası aynı zamanda esmer şeker üreten bir fabrika idi ve biz sanki hiç esmer tozşeker görmemişiz gibi pür dikkat şekerin tadına baktık. Hani belki Küba şekeri başkadır …Küba’nın en önemli gelir kaynağı olan şeker kamışı işte bu tarlalardan toplanıyor ve kurumadan toplanır toplanmaz bu trenlerle fabrikalara ulaştırılıyor. Bizi bekleyen tren de 1913 Alman yapmı olan Avustralya adlı trendi. Trene biner binmez başlayan canlı müzik bizim de canlılığımızla iyice coştu. Herkes bulduğu müzik aletini eline almış ortama uymuş, kimisi çılgınlar gibi dans ediyordu. Arada gelen tropik meyveler de ortama başka bir renk katıyordu. Tren ilerlerken tek görebildiğimiz renk, yeşildi ve yeşilin tonları. İlk defa gördüğüm şeker kamışı büyüdüğünde bizim mısır tarlaları gibi uçsuz bucaksız oluyordu. Tren durduğunda karşımızda duran at sanki Erkan ile beni yıllardır bekliyormuş gibiydi. Fırsat bu fırsat Duru varken hayatta baş başa binemeyeceğimiz için atladık atlara. İşte Binbir Gece Küba versiyonu. Şah şehriyar….