Dün” Dünya Kız Çocukları Günü” idi. Ne yazacağımı çok düşündüm ama içimden fazla yazmak gelmedi açıkçası. Her kız çocuğunun eşit şartlarda doğmadığını ve maalesef hayata çok sıfır geride başladıklarını bilen biri olarak elim gitmedi yazmaya. Sonra aklıma son zamanlarda tanıdığım kadınlar geldi, bir zamanlar minik birer kız çocuğu olan ve bugün kendi alanlarında örnek alınacak kadınlar. Tam bunu düşünürken Kazdağları’nda Tahtakuşlar Mahallesi’nde yaşayan Elif geldi aklıma, bizim Elif Kar.
İki Kadın Anadolu’da olarak gittiğimiz Kuzey Ege’nin değil dünyanın oksijen cennetlerinden biri olan Kazdağları’nda İkizler Konukevi’nin sahibi Elif, bize hayatın direksiyonunu nasıl elinde tuttuğunu ve hiç de elverişli şartlarda doğup büyümediği halde, eğitimi ve maddi durumu bir konukevi işletmek için hayal bile edilemeyecek iken nasıl olup da bugün 16 odalı bir yerin sahibi olduğunu anlattı.
Anlatmaya başlamadan Elif’e sordum, bu anlatacaklarını hem yazı ile hem de video ile paylaşabilir miyim diye, “eğer aydınlık bir yol içinse her şey serbest” dedi, kendi lehçesi ve beden dilinin en şeker haliyle.
Elif, ilkokul mezunu. Kız çocuğunun başına her şey gelir kırsal kesimde diye, ilkokuldan sonra okutmamış babası. Minibüs yoktu o zaman diyor, oysa ne kadar çalışkandım diye dalıp gidiyor. Neyse ki geçmişe takılı kalmıyor Elif, bize anlatırken bile. İki espri bir kahkaha ortamı hemen neşelendiriyor.
2008 yılında kendilerine ait olan bu dağ başındaki araziye çay bahçesi açacağını eşe dosta söylediğinde, delisin sen, kim gelir buraya demişler. Gün olacak ben buraya dünyayı getireceğim demiş ve hiçbir engele kulak asmamış. Önce zeytinyağı fabrikası açmaya niyetlenmiş sonra çay bahçesi yapmışlar. Bir gece delikanlının biri kız kaçırmış ve hakikaten de dağ başı olduğu için, saklanmak niyetiyle kızla beraber Elif’in kapısını çalmışlar. Onlara bir çatı verince Elif, karar vermiş burayı bir konaklama merkezi haline getirmeye, hatta gülerek de ekliyor, kimse gelmezse kız kaçıranlar gelir dedik bizimkiyle. (Kocası İsmail)
2010 yılında 5 oda, 2013’de 7 oda, 2015’de 3 oda derken, 2017’de bir oda derken bugün 16 odalı, odaları taştan, manzarası dünyada eşi benzeri nadir görülen, oksijen cenneti Kazdağları’nda bir mekan sahibi oluvermiş. Tüm aile beraber işletiyorlar, kocası, 3 çocuğu, 2 gelini, 1 torunu, annesi…
Ben hayatımda kimseye imrenmem diyor Elif ve devam ediyor “kendime güvenirim, elimde ne olduğunu bilir, ayağımı yorganıma göre uzatırım, lüksüm yoktur. Elindekini bilmeden lüks yaşamaya kalkarsan lüksü de hayata zehir edersin, hayatı da lükse. Buraya gelen insanlara bakıyorum da, buranın imkanlarına bakıp bazen öyle tuhaf isteklerde bulunuyorlar ki, o zaman onlara biraz konuşmuyor değilim valla”
Elif’e bu işe başlarken korkuların neydi diye sordum; başaramayıp köylülerin diline düşerim diye çok korktum. Bak işte yapamadın diyecekler diye üzüldüğüm çok oldu. Hepimizin yeni bir adım atmaktaki en büyük korkusu işte, başaramazsam korkusu. Ne olur başaramazsak, yine deneriz, denedim olmadı deriz, birkaç kez daha deneriz sonra olur ya da olmaz, hiç denemeyip aklımızda kalmasından daha iyi değil mi? Elif de herkes gibi şu ara ekonomik olarak zorlanıyor, ülkedeki ekonomik durumlar çok doğal olarak onu da etkiliyor ama Elif yine de ayakta kalmak için fikir üretiyor, çalışma şeklini, çalışan saatlerini, imkanları her şeyi değerlendiriyor. Şunu da ekliyor, aslında köydeki kadınların çoğu çalışmak bir şeyler yapmak istiyor ama dedikodudan çekiniyorlar. Falancanın parası yok da mı karısı çalışıyor derler, yapamazlarsa herkesin dilinde sakız olurlar diye başlamadan bitiriyorlar hedeflerini.
Musa Eroğlu’nun ilk müşterisi olduğunu anlatırken gözleri parlıyor. Bir üniversite hocasının O’na “sendeki cesaretin yarısı bende yok” dediğini bize söylerken koltukları kabarıyor, yeni yaptığı odalardaki taş duvarları, kral dairesi dediği körfez manzaralı odayı bize gösterirken haklı gururu yaşıyor.
Elif, bir zamanlar babasının okutmadığı, ilkokul mezunu bir kız çocuğu idi. Maddi imkanlarına, köyde “kadın kısmı” ile başlayan cümlelere, yaşadığı ülkenin şartlarına rağmen hayatının sorumluluğunu eline almış, bugün devlet hibeleri araştıran, derneklere başvuran, işini büyütüp önce aile ekonomisini, sonra yaşadığı köyü ve ülkesini kalkındırmaya çalışan bir Türk kadını, değer katan bir kadın.
Elif Kar gibi kadınların çoğalması dileğiyle…
İkizler Konukevi ve Çay Bahçesi, 0534.965.61.94
Tahtakuşlar Mahallesi, Edremit
Instagram:ikizlerkonukevi
Bu yaz ilk işimi Elif Kar a gitmek olacak♥️Eline sağlık Banucum, iyi ki paylaştın
Geçen yıl internette bulup gittiğimiz ikizler konuk evinde çok güzel bir tatil geçirdik. Dünya tatlısı Elif hanım ve çocuklarının güler yüzleri, tatlı dilleri, mekanın doğallığı o güzel manzarasını unutmak mümkün değil. Bizde eşimle birlikte sizin gezdiğiniz köyleri, şelaleleri,kısaca kaz dağlarını adım adım gezdik. Tahtakuşlardaki etnoğrafya müzesini de görme fırsatını bulduk. Sizin gezinizi ve yazılarınızı takip ederken anılarımızı tazeliyorum. İyi gezmeler diliyorum.
Çok teşekkürler Nevin Hanım, ne güzel insanlar değil mi Elif Hanım ve ailesi
İSMAİL abi ELİF hanım çocukları ve gelinleri bu güzel aile ile tanışmış olmak inanılmaz bir mutluluk verdi bize artık aileden biri olduk düğün bayram beraber olmak harika. Onlarla olmak orada tatil yapmak anlatılmaz yaşanır hepsini çok ama çok seviyoruz . Yağlı salça patlıcanlı gözleme manzara harika KAR ailesine selamlar
Emekçi kadınlarımız iyi ki varlar, iyi ki varsınız ilgiyle takipteyim.