Evde eşya tutmayı sevmeyenlerdenim. Kimi arkadaşlarım var, ilkokul silgisini bile saklıyor, genç kız iken giydiği etekleri dolap bekliyor, çocuğunun oyuncaklarını depolarda saklıyor. Kimi zaman özenmiyorum değil, ne zaman birşey lazım olsa eskilerden, çok kısa bir süre önce birine verdiğimi hatırlayım bazen “eh be bunu bari saklasaydın” dediğim oluyor. Ama galiba bu elden çıkartma genetik bir durum bizim ailede. Küçüklüğüme dair bari bir eteğim olsaydı anne ya der dururum, hatıra anlamında. Bizim durum biraz fazla ama on sekiz yaşındaki evladının bebekken giydiği tulumlarına kadar saklama işi de bana biraz fazla geliyor doğrusu.
Tabii ki hatıra olan birkaç özel eşyayı saklamak, kardeşi olur düşüncesiyle bir süre depolarda tutmak tamam da, bir de ihtiyacı olan ve almaya çok da maddi yeterli durumu olmayan kişilerle paylaşacağımız eşyalarımız eminim ruhumuza çok daha iyi gelecektir. Bu mantıkla bugüne kadar ben ve arkadaşlarım Van’dan Antalya’ya kadar çok bebeğe, çok çocuğa sıcacık hırka olduk, okuyacak kitap olduk, yatacak döşek olduk. Şimdi sevgili Nilay Cinisli, kendi çocuklarının küçülmüşlerini toparlarken bir kampanya başlatmış ve bizlerle paylaştı, bizden de ona tam destek tabii. Ben toparlamaya ve toparlatmaya başladım. Bu arada teslimatlarla ilgili olarak; irtibat bilgilerinin yayınlanmasını bizzat onaylamış gönüllülerimizin isimleri ve telefon numaraları SADECE Nilay Cinisli tarafından bu başlık altında paylaşılacaktır..Lütfen bunun dışında verilen isim,ad ve telefon numaralarına hiçbir şekilde güvenmeyin, irtibat bilgilerinizi paylaşmayın!Göstermiş olduğunuz hassasiyet için şimdiden teşekkür ederiz!
İşte Nilay’ın zarif duyurusu:
Banucum, giysi,ayakkabı ve kitap mı verebiliyoruz???
oyuncak da olur