Nedense sevilmez çok fazla sonbahar, annem hep “ölüm” mevsimi der. Ölümün mevsimi mi olur bilmem ama çok da kayıp hatırlatır bu tarihler bana. Sonbaharın, özlediğim kışlık kazaklarımın yavaş yavaş çıkması, herkesin artık evinde oturup arkadaşlarla görüşmelerimizin daha sıklaşması ve daha çok kitap okuma gibi güzel yanları var benim için. Kışa hazırlık, özlediğim kıyafetlerim, yeni bir yılın heyecanı ve kendi kendime yarattığım yaparken de heyecan duyduğum şeyler. Sıcak şarap hazırlama, kışın yiyeceğimiz turşuyu kendim yapma, bahçeden toplanan böğürtlenlerle yapılan reçelleri stoklama ve bunlardan keyif alma. Sıcacık yanan bir şöminenin başında uyuyan köpek, kebap yapılan kestaneler, sıcacık sahlep.. sonbaharı sevmiyorum ve bu kadar kötü haberlerin olduğu zamanlarda sonbahar daha da karartıyor içimi. Bunlar bana zevk veriyorsa ve kışa hazırlıyorsa devam turşu kurmaya, kitap okumaya ve anı yaşamaya… Yarın ne olur bilinmez.