Kız Kıza Tatil Rotası

Kız kıza tatile çıktığınız oldu mu hiç? Ya da Türkiye’de kız kıza tatil olur mu diyenlerdenseniz işte bu yazı tam sizlik. Biz üç kız arkadaş Şöhret Pakiş, Elif Baltalı ve ben bir ay önce bir akşam yazışırken karar verdik tatile gitmeye. Türkiye içinde bir yer olsun, yeşil olsun, sakin olsun derken Doğu Karadeniz fikri benden çıktı onlar da hemen onayladılar. On dakika içinde uçak biletlerimizi almış, Bukla Tur‘dan rezervasyonumuzu yapmıştık bile. İki Kadın Anadolu programlarımızdan çok iyi biliyorum, Türkiye’de iki kadın gezmek sanılanın aksine güvenli, keyifli, rahat ve kolay ama Armağan’la kaç kez çıktım tatile, çok iyi tanıyorum. Oysa Elif ve Şöhret ile günlük İstanbul gezileri dışında hiç uzun seyahatimiz olmadı. İki kadın iyi de ya üç kadın? Dakikler mi, çok konuşurlar mı, hiç konuşmazlar mı, her yere girip uzun süre alışveriş yaparlar mı, çok mu yerler, hiç mi yemezler, çok mu titizler gibi aklımda deli sorular. Tüm bunları düşünürken tek endişem döndüğümüzde arkadaşlığımızın bitebilecek olma riskiydi, onları o kadar seviyorum ki. Bir de arkadaşını seyahatte tanı sözü var ama.

6 Ekim sabahı Elif’in eşinin son derece kibar hareketi ile seyahat benim için başladı. Sabaha karşı beşte evimden alınıp, Sabiha Gökçen Havalimanı’na bırakıldım, daha ne olsun. Orada üçümüz buluştuk, hepimizin yüzü gülüyordu, kimse erken kalkmış olmanın suratsızlığını yaşamıyordu. Bir buçuk saatlik yolculuktan sonra Trabzon’a indik. Turdaki bir kaç değişiklikten ötürü limanda biraz beklemek zorunda kaldık. Vallahi orada huysuzlanan, söylenen ben oldum. İkisi de kanatsız melek. İlerleyen saatlerde bizi alandan alan Muhammet, bir gün önce gelen başka bir turla birleşeceğimizi, onların da bizi Fırtına Vadisi’nde beklediğini söyleyince içimiz bir hoş olmadı değil. Kimlerle gezecektik üç gün?

Ve işte büyük buluşma; biz üç ahbap çavuş gibi, başka bir üç ahbap çavuş da Karadeniz’e gezmeye gelmiş. Üç kadınla tatil nasıl olacak derken ettik mi size altı kadın…Onlar bir gün önce gelmiş, rehberle kanka olmuşlar bile, bize nasıl davranacaklar, neyin nesidirler, huylu mu huysuz mu derken “isimle hitap edebilir miyiz birbirimize” sözü resmiyete dair duyduğum ilk ve son cümleydi. Bir saat sonra on yıldır tanışıyor gibi muhabbet edip, kıkırdıyorduk, en çok da Nevcihan ve Fatma. Hatta tanıştığımızın onuncu dakikasında ortak arkadaşımıza yollamak için şöyle bir poz verdik Özlem ile. Hangi erkek bu kadar kısa süre içinde iletişim kurup, “tuvalete gidiyorum gelen var mı” diyebilecek boyuta geçer, söyleyin bana.

Üç gün boyunca bu kadar güldüğüm, aynı havayı koklayıp aynı ağaca bakarken bu kadar keyif aldığım, gece yarısı ormanın içinde, dere kenarında gözlerimizi kapatıp hayallerimizi paylaşırken duygulandığım, müzik kültürüme çok büyük katkı sağladığım, benim gibi düşünen, benim gibi yaşayan insanların var olduğunu bilmenin huzuruna eriştiğim üç harika gün geçirdim. Geceleri mi? Yine en erken uyuyan ben oldum ama bir gece 200 yıllık köy evinde, tahta zeminli, bol hikayeli, alttan ışıtmalı (ısıtmalı değil) odada yaptığımız keyifli gece sohbetinin tadı damağımda.

Kimse kimseye baskıda bulunmadı, program değişikliklerine birlikte karar verdik, yemek için kimse mızmızlanmadı, verilen sürelere herkes son derece özen gösterdi, kimse surat asmadı. Kibarlık, nezaket, anlayış, hoşgörü sanki bu turun anahtar kelimeleriydi.  Gösterişten, “mış” gibi davranmaktan, ukalalıktan uzak; doğal, yeşil, ıslak, mutlu, sohbetli bir Karadeniz gezisi oldu.

Bir de rehberimiz vardı, şanslı mı şanssız mı artık karar sizin  ama çok mutlu görünüyordu sevgili Yalçın Örsoğlu. Ne istediysek hepsini canı gönülden gerçekleştirmeye çalıştı, Ardeşenli olması da bizim için bir ayrıcalıktı, her yeri iyi biliyor, neresi ne zaman görülmeli çok iyi organize ediyor, gittiğimiz her yerde tanınıyor.

Kız kıza tatil rotası arayanlara Doğu Karadeniz turunu tavsiye ederim. İlerleyen günlerde rotayı adım adım yazacağım sevgili okur, takipte kal.