Hayatınıza ortalama olarak herşey yolundadır, elle tutulur gözle görülür bir sorununuz yoktur, sağlığınız yakınlarınızın rahatı yerindedir. Hatta biraz sıkıldığınızı söyleseniz çevrenizden “kaşınıyorsun, allahın gücüne gider, daha ne istiyorsun” gibi aşamalı empatinin alası yargılama, akıl verme sözlerini bolca duyarsınız. Oysa ki işte içinizde birşeyler vardır sizi boğan. Bir şeyler, birileri mutlaka tetiklemiştir. İşte böyle mutsuz zamanlarda aşağıdakileri uygulamak isterim. Ama iç sesim hiç susmaz.
1.Kafaya takma. Kolaydı takmamak. Hele bir de kişilik yapınız biraz takıntılı olmaya müsaitse…
2. Hissetmek istediğin şekilde davran. Davranışları kontrol etmek kolaydı, en sinirli ya da duygularının en yoğun olduğu anda.
3.Rahatla. İçin içini yerken rahatlamak da nasıl olur?
4. Yapılması gerekeni yap. Yapılmaması gerekeni yapmak ne kolay oysa.
5. İyilik yap, iyi hisset. İyilik yapmaktan Polyanna olmaktan helak oldu bu kul.
Neyse ki çabuk toparlarım, yıllarca verdiğim eğitimler neticesinde. Terzi kendi söküğünü dikemez lafı çok geçerli değil böyle durumlarda allahtan. Bir de başucu kitabım olan Mutluluk Projesi’ni döner tekrar okurum. Kendime gelir devam ederim hayata.
eğer insan öğrendiğini uygulayabiliyorsa, hayatına geçirebiliyorsa, işte o zaman güvenilirliği artar. sen de öyle insanlardansın benim gözümde. hem eleştiriye açıksın, hem de kendini düzeltmek için çaba gösteriyorsun. bu iniş çıkışlar hepimizin hayatında, keşke hepimiz senin gibi hem kabullensek hem çözebilsek…bir de nefes yaptırabilsem sana, bak, neler olacak o zaman…
kocaman sevgilerimle
PS: merkür retro bitiyor yakında, az kaldı bu debelenmelere.
Banuşşş bu nefes benim kaderimde mi yok acaba yaa