“Sensiz durur önümde resmin,
Bir yerlerden tanıdık geldi mi sizlere? 70’li yıllarda gençliğini yaşayanlar çok iyi bilir bu ismi, Ersan Erdura’yı. Ben 70 lerin başında doğsam da çok iyi biliyorum bu parçaları ve çok net hatırlıyorum onu ne kadar beğendiğimi. Yıllar sonra, bundan tam 16 yıl önce, üniversiteye ilk başladığım gün, hayatımın en değerli insanlarından biri olan Ayça ile tanıştım. O gün bugündür canımın içi oldu Ayça, iyi günde kötü günde hep beraber olduk ve babası…..Babası Ersan Erdura, benim Ersan Amca’m. 16 yıl neler yaşadım onlarla. Minik Kedinin Büyükçekmece’de bulunması ve yıllarca ben ne zaman Ayçalarda kalsam peşimden ayrılmaması, anneannenin yaptığı ve sayarak yedirdiği dolmalar ve sonra onun acı ölümü. Her ölüm acıdır da anneannenin 
ki çok bir tuhaf. Bir kuryenin çarpıp öldürmesi ve öylece sokakta bırakıp kaçması, evlilikler, nişanlar, sözler. Dedim ya 16 yıl. Harika bir babadır o, eşine aşık, saygılı ve tam bir İstanbul beyefendisi. İdealisttir, yıllarca bir numara olmuş bir kişinin belki de bugün hiç adının geçmemesi, onun bu idealistliğinin bir bedeli ya da ödülü????????? Ama o hiçbir zaman çizgisinden çıkmadığı için, arebesk furyasına kapılmadığı için ve özünü koruduğu için bugünün gençleri onu çok tanımıyor. Ama onun gibi bir ses, onun gibi düzgün bir kişilik ve onun gibi bir insan zor gelir bu camiaya.
Bakar bana gözlerin, ışık arar gecede resmin
Umut verir gözlerin,
O bakışın senin, bayramlık gözlerinin
Çocuk gibi bakan, güneş gibi yakan
Hep içimde saklasam
——“
“Sensiz saadet neymiş tatmadım bilemem ki,
Alnımın yazısıydın ne yapsam silemem ki
——“
Bir yerlerden tanıdık geldi mi sizlere? 70’li yıllarda gençliğini yaşayanlar çok iyi bilir bu ismi, Ersan Erdura’yı. Ben 70 lerin başında doğsam da çok iyi biliyorum bu parçaları ve çok net hatırlıyorum onu ne kadar beğendiğimi. Yıllar sonra, bundan tam 16 yıl önce, üniversiteye ilk başladığım gün, hayatımın en değerli insanlarından biri olan Ayça ile tanıştım. O gün bugündür canımın içi oldu Ayça, iyi günde kötü günde hep beraber olduk ve babası…..Babası Ersan Erdura, benim Ersan Amca’m. 16 yıl neler yaşadım onlarla. Minik Kedinin Büyükçekmece’de bulunması ve yıllarca ben ne zaman Ayçalarda kalsam peşimden ayrılmaması, anneannenin yaptığı ve sayarak yedirdiği dolmalar ve sonra onun acı ölümü. Her ölüm acıdır da anneannenin 
ki çok bir tuhaf. Bir kuryenin çarpıp öldürmesi ve öylece sokakta bırakıp kaçması, evlilikler, nişanlar, sözler. Dedim ya 16 yıl. Harika bir babadır o, eşine aşık, saygılı ve tam bir İstanbul beyefendisi. İdealisttir, yıllarca bir numara olmuş bir kişinin belki de bugün hiç adının geçmemesi, onun bu idealistliğinin bir bedeli ya da ödülü????????? Ama o hiçbir zaman çizgisinden çıkmadığı için, arebesk furyasına kapılmadığı için ve özünü koruduğu için bugünün gençleri onu çok tanımıyor. Ama onun gibi bir ses, onun gibi düzgün bir kişilik ve onun gibi bir insan zor gelir bu camiaya.Şimdilerde tüm müzik marketlerde Ayla Dikmen çalıyor. Kaç kişi tanıyordu Ayla Dikmen’i 15 gün önce? Ta ki Çağan Irmak son filmi “Issız Adam” da onun parçasına yer verene kadar. Niye yaşarken değer vermiyoruz, niye onlara yaşarken gereken ilgiyi göstermiyoruz da ölümünün 18. yılında birileri bize hatırlatınca, tanıtınca anıyoruz?
Biz her zaman olduğu gibi yine ilk gecesinde Ersan Amca’yı yanlız bırakmadık ve Cezayir sokak “Bir Numara” da sahne aldığı ilk gece onu dinlemeye gittik. Gerçek müziğe, gerçek sese hasret kalmışız. Her çarşamba orada sahne alıyor, kaliteli müzik duymak, hoş bir gece geçirmek isterseniz şiddetle tavsiye ederim.
