>
“Yıllar ne çabuk geçiyor”, “daha dün elime doğdu”, “ben onun kısa pantalonlu halini bilirim” sözlerini hep yaşı geçgin insanlar söyler gibi gelirdi bana ya da ben artık o gruba dahilim bilmiyorum. Bildiğim tek şey artık yavaş yavaş orta yaşı geçiyorum galiba. 8 Aralık günü kuzenim Can’ın fotoğraf sergisinde hissettim bu duyguyu. Dün gibi hatırlıyorum onun doğumunu, annesinin onu bana bırakıp okula gittiği yılları, çocukluğunu, okul yıllarında ona ders çalıştırdığım akşamları. Yıllar ne çabuk geçti, şimdi ünlü olmanın başlangıç günlerini yaşayan bir sanatçı oldu sevgili Can. İşte hayat böyle birşey, bir zamanlar kardeşiniz olan hikaye okuyup oyun oynattıklarınız gün geliyor karşınızda ayakları yere sağlam basan meslek sahibi gençler olarak yer alıyor. Evet evet ben yaşlanıyorum, ama olsun kardeşlerimi böyle güzel yerlerde görüyorum ya ne yaşlılık ne ölüm hepsi vız gelir bana.