Çocukları seviyorum

0

>

Doğduktan üç ay sonra annesini kaybeden bir bebek, anne babası ayrı olduğu ve babaları onları terk ettiği için okuyamayan kardeşler, ayakkabı alacak parası olmadığı için spor ayakkabısıyla okula gidip azarlanan bir ortaokul öğrencisi, ilkokula başladığı gün annesi ölen bir çocuk, babasız bir çocuğun babasıyla oynayan çocukları gördüğü anlar, çocuğunuzla alışverişteyken sizin doldurduğunuz alışveriş sepetinin içindeki yiyecekleri inceleyen bir dilenci çocuk ve daha aklıma gelmeyenler….. Eşitlik mi eşitsizlik mi, şans mı şanssızlık mı, mutluluk mu mutsuzluk mu, kader mi talihsizlik mi….

Bugün ve çok zaman yaşadıklarım bana bunları yazdırdı, gün boyu yaşadıklarım, gördüklerim, daha önceden duyduklarım hayatın ta kendisi. Kim ister bunları yaşamak, hele de masum bir yavruysa. Dayanamıyorum bunlara, çok üzülüyorum bebelere, minicik yüreklere. Hayatlarını onlar seçmediler, anne babalarını yaşamlarını seçmediler. Pekiyi neden kimileri çok şanslı da kimileri küçücükken hayatın tüm zorluklarını yaşıyor? Neye göre şans,kime göre. Galiba anne olunca bu duygularım daha da ağır bastı…O kadar muhtaç o kadar masum o kadar sevilmeye ihtiyaçları var ki bütün çocuklar hak eder bunları. Gözlerinden süzülen iki damla üzüntü gözyaşı, acı gözyaşından daha kötüsü yok bu dünyada. Onlar hep gülsün, hayat onları hep iyiliklerle karşılaştırsın, kaderin en güzelini yaşasınlar ve hep böyle kalsınlar.
DÜNYADAKİ TÜM ÇOCUKLARI SEVİYORUM

CEVAP VER

Lütfen yorumunuzu giriniz!
Lütfen isminizi buraya giriniz