B.Anu Art

Bugün benim bir bebeğim daha doğdu; B.Anu Art. Hem çok heyecanlıyım hem korkuyorum hem sabırsızım hem herkes duysun istiyorum hem sessiz sessiz gitmek istiyorum. Anlayacağınız içimde kuşlar uçuyor, bir havalanıyor bir konuyor.

Bundan bir yıl önce, çok bunaldığım bir gün seramik dersi almaya karar verdim. Yok öyle uyandım da hadi seramiğe gideyim demedim. Uzun zamandır çamurla uğraşmak ilgimi çekiyordu. Hatta Armağan ile 2 Kadın Anadolu’da Eskişehir rotasında Uluslararası Pişmiş Toprak Sempozyumuna katıldığımızda bir çömlek yapmıştım da epey heveslenmiştim ben bu işi yaparım diye. Sonra araya işler, benim ertelemelerim, vakit ve nakit sorunlarım girdi, hevesim bir temenni olarak kaldı. Ta ki hayatımda yapmak isteyip de yapamadıklarımı sıraladığımda seramik ilk sıralarda yer alınca ve bana çok yakın bir atölye bulunca, bu atölyenin sahibi arkadaşım da olunca artık bahanem kalmamıştı.

18 Kasım 2019’da Erenköy’de Minor Planet Ceramics’in kapısından girdim ve pandemi sürecinde karantina günleri dışında hiç aksatmadan bugüne geldim. Bugüne geldim diyorum çünkü bugün B’Anu Arts doğdu, bana ait bir marka. Elimle yoğurduğum, kalbimle ısıttığım, güzel enerjimi akıttığım, çamurdan bir parçaya adımı verdiğim bebeğim doğdu bugün. Canım öğretmenim Ayşegül Saygın’ın sabrı, misafirperverliği, öğretme arzusuyla benim merakım, çabam, kararlılığım birleşti ve işte şimdi hikayesini yazar hale geldim.

B.Anu Art…Bundan daha güzel isim olabilir miydi? Banu’nun içinden bir Anu çıktı. Peki Anu ne demek?

Sümer mitolojisinde ve daha sonra Asur ve Babil mitolojilerinde, Anu (aynı zamanda An) gökyüzü tanrısı, cennetin tanrısı, takımyıldızların efendisi, tanrıların kralı olarak adlandırılır ve göksel katmanların en üstünde oturur. Suç işleyenleri yargılayacak güce sahip olduğuna ve kötülükleri yok etmek için asker olarak yıldızlar yarattığına inanılırdı. (Vikipedi, alıntı)

Ya işte ismimin hikayesi böyle. İsim annesi de yine canım arkadaşım Deniz Çakmakçı. Etrafımda canım dediğim ne çok kadın var, ne mutlu bana. Biri öğretti, biri isim buldu, e bana da artık bol bol üretmek kaldı. Bugünlerde en severek yaptığım parçalar, adaçayı tütsülüğü, çubuk tütsülük, palo santo tütsülükleri. Adaçayı tütsülüğü tamamen kendi ihtiyacımdan ortaya çıktı. Şöyle ki evde adaçayı yakmayı çok severim, kötü enerjinin bu şekilde yok olduğuna inanırım fakat kavanoz kapaklarında, çay tabaklarında yakmak pek hoşuma gitmiyordu. İnternetten yaptığım araştırmalarda bir modelin kullanımı çok hoşuma gitti ve Ayşegül ile ona benzer bir kalıp çıkardık kartondan. O günden beri bu tütsülük benimle özdeşleşti diyebilirim. Hatta bu tütsülüğü kahve yapmak için de kullanabiliyorsunuz. Malum arılar kahve kokusuna gelmiyor. Hem görünümü güzel hem de bacasından çıkan duman sayesinde bulunduğunuz mekana güzel enerji dağıtıyor.

Pandemi günlerinde insanın bir hatta birkaç hobisinin olmasının ne kadar önemli olduğunu gördük. İşi, ailesi yanında bir de kendine ait bir uğraşı olan insanlar sürece çok daha kolay adapte oldu. Streslerini daha kolay yönettiler ve hatta yeni girişimlerde bulunanlar oldu.  Pandemi günlerinde içimden bir başka  Banu çıktı ve işte  B.Anu Art’ın hikayesi böyle başladı. Umarım benimle birlikte yaşar, hatta benden sonra da yaşamaya devam eder.

Şimdilik instagram hesabından yaptıklarımı takip edebilirsiniz.

Ig: B.Anuart ve #banuart

Güzel günlere…