Yoksa siz İngilizce bilmiyor musunuz?

Sizi menşın edeceğim eğer meilime riplay yaparsanız.

Bu olayı hendıl edebildim ya gud for mi.

 Törn ovırlarımız çok yüksek, maltineyşınıl kampani olarak hiç hoş değil.

Adam promot edeceğinize doğru düzgün kominikasyon kurun.

Kitap elimizde kalmamış, 200 m. ilerideki kornırımızda mevcut.

Bunlar benim gerek iş dünyasında gerekse sosyal ortamlarda çok karşılaştığım iletişim cümleleri. Herkesin önyargısı şu, evrensel olan tek dil İngilizce’dir, onu da herkes bilir. İşiniz, konunuz çok teknik olabilir, İngilizce terimler fazlaca geçiyordur ama karşınızdaki sizinle aynı ortamda çalışmıyorsa, konuyu bilmiyorsa kusura bakmayın yaptığınız ukalalıktan başka bir şey değil.

Düşünsenize bir de karşınızdaki sizi anlamadığını söyleyecek kadar özgüvenli değilse…Kaçımız bu kadar özgüvenliyiz ki ayrıca? Anlamayız, ama “kimse sormuyor şimdi ben sorarsam aptal olduğumu düşünürler” diye susarız. Bu şekilde ilerleyen iletişimi düşünebiliyor musunuz?

 Çok sık başıma geliyor yetişkin eğitimleri verdiğim için. Bazen özellikle konunun önemine dikkat çekmek için çok sık kullanılmayan teknik kelimeler kullanıyorum ve bakışlardan kimsenin anlamadığını anlıyorum. Ama bir Allah’ın kulu da çıkıp demiyor ki, siz ne demek istediniz? Herkes bir başkasının sormasını bekliyor, hatta sorana da gülüyor, sanki kendi biliyormuş gibi.

Nereden geldim bu konuya? Geçenlerde bir sinema salonunun girişinde bulunan, her daim tıklım tıklım olan ünlü kahveler zincirinin duvarında şu yazı vardı:  

Daha ne deyim ki? Hangi ülkedeyiz, ana dilimiz ne, oraya gelenlerin yüzde kaçı Türk yüzde kaçı yabancı? Bunu okuyup anlamayana mı yanayım, anlamayıp başına geleceklere mi yanayım, hala “ana dili İngilizce, aksanlı konuşuyor benim çocuğum” deyip Türkçe’yi  katleden ebeveynlere mi?  

Viç van?